για μένα

Πιστεύω  οτι  μετά  την  αγάπη  η  σπουδαιότερη  πηγή  ευτυχίας   στη  ζωή  είναι  η  δημιουργία .

Δεν  είναι  ευκολο  για  όλους  να  βρούν  τι είναι  αυτό  που   τους  κάνει  δημιουργικούς , εγώ  ταλαιπωρήθηκα  αρκετά  μέχρι  να το  βρω,  σπουδές  σε  άσχετα  πράγματα  ,πάντα  μια  αίσθηση  ανικανοποίητου, αλλά  τελικά , ίσως  ήμουν  τυχερή  ,ίσως  όποιος  ψάχνει  και  θέλει  κάτι  πολύ  το  βρίσκει,  το  βρήκα!

 Ηρθε  στη  ζωή  μου  σαν  δώρο  απ’ τον  ουρανό  η  Αγιογραφία! Και  ήμουν  πολύ  τυχερή  γιατί  εμαθα  την  τέχνη  δίπλα  σε  εξαιρετικούς  ανθρώπους  μέσα  σε  ένα  οργανωμένο  εργαστήριο.

Εδώ  και  20  χρόνια  είμαι  επαγγελματίας  αγιογράφος  ,και  η  χαρά  που  αντλούσα  απ’ τη  δουλειά  μου  μου  έδωσε  τη  δυναμη  να  τα  βγάλω  πέρα  σε   κάποια  πολύ  δύσκολα  χρόνια  που  πέρασα  ,έχοντας  στην  ευθύνη  μου  τους  πολυαγαπημένους  μου  γονείς  με  άνοια  τύπου  αλτσχάιμερ (και  τους  δύο  την  ίδια  χρονική  περίοδο!).

 Δεν  θέλω  ν’αδικήσω  τον  σύζυγο  μου  και τους  πολύ  καλούς  φίλους  που  ήταν  πάντα  δίπλα  μου  καθώς  και  τη  χαρά  που  έπαιρνα  απ΄τους  γιούς  μου  που  ήταν  τότε  έφηβοι  (  πολύ  ώριμα  και  καλά  παιδιά ),  αλλά  στα  πολύ  δύσκολα , όταν  είσαι  κάθε  μέρα  αντιμέτωπος  με  τον  θάνατο,  την  δύναμη  μπορείς  να  την  αντλήσεις  μόνο  απο  πολύ  βαθιά  μέσα  σου. Εγω  την  έβρισκα  απο  την  δουλειά  μου,  την  προσωπική  μου  δημιουργία!

Τώρα  τα  πράγματα  έχουν  αλλάξει,  οι    γονεις  έχουν  φύγει  απ’ τη  ζωή  και  οι    γιοι  σπουδάζουν  στην  επαρχία!  Μείναμε  οι  δυο  μας  με  τον  πολυαγαπημένο (ευτυχώς!) σύζυγο  κι  εγώ  με  άφθονο  χώρο  και  χρόνο !!!

Μετέφερα   λοιπόν  το  εργαστήριο  μου , που  είχα  χρόνια  στο  Μαρούσι , στον  δεύτερο  όροφο  του  σπιτιού  μου  ,να  γλιτώνω  ένα  νοικι   και  τα καθημερινα  πηγαιν-έλα. Δεν  μπορώ  να  πω , ξεκουράστηκα  μετα  απο  μια  20ετια  τρομερής  κούρασης   με  δουλειά  ,παιδια,  σπίτι,  γονεις  άρρωστους.

Αλλά , εκει  που  ήμουν  μαθημένη  να  δουλεύω  με  τους  συνεργάτες  μου  παρέα  και  να  μπαινοβγαίνει  κόσμος  στο  εργαστήριο , βρέθηκα  να  περνάνε  μέρες  και  να μη  βλέπω  άνθρωπο !

 Ευτυχώς  ανακάλυψα  την  μπλοκογειτονιά  όπως  την  λέτε  κι εσεις,  νέες  μου  φίλες , που  τελικά  στις  μέρες  μας  εχει  αντικαταστήσει  την  παλιά  καλή  γειτονιά  που  μπορούσες  να  έχεις  μια  καθημερινή  επικοινωνία  με  τους  ανθρώπους  και  να  μοιράζεσαι  τα  σημαντικά   και  τα  ασήμαντα  της  ζωής  σου!

 Και  γι  αυτους  που  λένε  οτι  δεν  είναι  πραγματική  επικοινωνία,  είδα  με  τα  μάτια  μου  κοπέλλες  που  γνωριζόντουσαν  μεσα  απ’τα  blogs  να  συναντιούνται  και  να  αγκαλιάζονται  σα  να  γνωρίζονταν  απο  παιδιά!

 Και  βλέπω και  εμένα  που  είμαι  καινούρια  στο  χώρο , πως  έχω  αρχίσει  να  νοιάζομαι  για  τους  ανθρώπους  που  επικοινωνούμε  με  σχόλια, και  πως  ανυπομονώ  να  μάθω  τα  νέα  τους  και  με  τι  χαρά  ανοίγω  τον  υπολογιστή  μου  κάθε  μέρα!  Βέβαια  χρειάζεται  πολυ  χρόνο  αλλά  ευτυχώς  τώρα  έχω  αρκετό!!!

Και  ένα  ρολογάκι  για  να  μη  ξεχνάμε  και  τις  αγαπημένες  μας  δημιουργίες !