Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Βραβείο απο την Ποδηλάτησα

Ποδηλάτησα  σ'ευχαριστώ  πολύ  για  το  δώρο  σου! Λατρέυω  τις  τουλίπες !(Δεν  μπορώ  να  σ' ευχαριστήσω  με  σχόλιο  στο  σπιτάκι  σου  γιατι  ο  blogger  μου  κάνει  ....παιγνίδια !)

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

καθρέπτης (2) - και περί δώρων

Αποφεύγω  να  κάνω  δώρα  δημιουργίες  δικές  μου,  νιώθω  οτι  θα  επιβάλλω  στους  φίλους  μου  κάτι  που  πιθανόν  να  μη  το  θέλουν  κι  απο  ευγένεια  θα  το  βάλουν  κάπου  για  να  μη  με  προσβάλλουν. Σήμερα  όμως  που  θα  πάω  στην  αγαπημένη  φίλη  μου  Ελένη  λεω  να   το  ρισκάρω  και  να  της  χαρίσω  αυτόν  τον  καθρέπτη  με  την  ελπίδα  οτι  θα  της  αρέσει!
Ε σείς  τα  χαρίζετε  αυτά  που  φτιάχνετε ?  Θάθελα  τη  γνώμη  σας  σχετικά  με  το  θέμα  αν  δεν  βαριέστε  να  γράφετε. Σας ευχαριστώ  πολύ!

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Η Παναγια η Θαλασσινή

                                      Καλά  μας  ταξίδια !!! Πραγματικά  και  φανταστικά !!!

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

για μένα


Πιστεύω  οτι  μετά  την  αγάπη  η  σπουδαιότερη  πηγή  ευτυχίας   στη  ζωή  είναι  η  δημιουργία .
Δεν  είναι  ευκολο  για  όλους  να  βρούν  τι είναι  αυτό  που   τους  κάνει  δημιουργικούς , εγώ  ταλαιπωρήθηκα  αρκετά  μέχρι  να το  βρω,  σπουδές  σε  άσχετα  πράγματα  ,πάντα  μια  αίσθηση  ανικανοποίητου, αλλά  τελικά , ίσως  ήμουν  τυχερή  ,ίσως  όποιος  ψάχνει  και  θέλει  κάτι  πολύ  το  βρίσκει,  το  βρήκα!
 Ηρθε  στη  ζωή  μου  σαν  δώρο  απ’ τον  ουρανό  η  Αγιογραφία! Και  ήμουν  πολύ  τυχερή  γιατί  εμαθα  την  τέχνη  δίπλα  σε  εξαιρετικούς  ανθρώπους  μέσα  σε  ένα  οργανωμένο  εργαστήριο.
Εδώ  και  20  χρόνια  είμαι  επαγγελματίας  αγιογράφος  ,και  η  χαρά  που  αντλούσα  απ’ τη  δουλειά  μου  μου  έδωσε  τη  δυναμη  να  τα  βγάλω  πέρα  σε   κάποια  πολύ  δύσκολα  χρόνια  που  πέρασα  ,έχοντας  στην  ευθύνη  μου  τους  πολυαγαπημένους  μου  γονείς  με  άνοια  τύπου  αλτσχάιμερ (και  τους  δύο  την  ίδια  χρονική  περίοδο!).
 Δεν  θέλω  ν’αδικήσω  τον  σύζυγο  μου  και τους  πολύ  καλούς  φίλους  που  ήταν  πάντα  δίπλα  μου  καθώς  και  τη  χαρά  που  έπαιρνα  απ΄τους  γιούς  μου  που  ήταν  τότε  έφηβοι  (  πολύ  ώριμα  και  καλά  παιδιά ),  αλλά  στα  πολύ  δύσκολα , όταν  είσαι  κάθε  μέρα  αντιμέτωπος  με  τον  θάνατο,  την  δύναμη  μπορείς  να  την  αντλήσεις  μόνο  απο  πολύ  βαθιά  μέσα  σου. Εγω  την  έβρισκα  απο  την  δουλειά  μου,  την  προσωπική  μου  δημιουργία!
Τώρα  τα  πράγματα  έχουν  αλλάξει,  οι    γονεις  έχουν  φύγει  απ’ τη  ζωή  και  οι    γιοι  σπουδάζουν  στην  επαρχία!  Μείναμε  οι  δυο  μας  με  τον  πολυαγαπημένο (ευτυχώς!) σύζυγο  κι  εγώ  με  άφθονο  χώρο  και  χρόνο !!!
Μετέφερα   λοιπόν  το  εργαστήριο  μου , που  είχα  χρόνια  στο  Μαρούσι , στον  δεύτερο  όροφο  του  σπιτιού  μου  ,να  γλιτώνω  ένα  νοικι   και  τα καθημερινα  πηγαιν-έλα. Δεν  μπορώ  να  πω , ξεκουράστηκα  μετα  απο  μια  20ετια  τρομερής  κούρασης   με  δουλειά  ,παιδια,  σπίτι,  γονεις  άρρωστους.
Αλλά , εκει  που  ήμουν  μαθημένη  να  δουλεύω  με  τους  συνεργάτες  μου  παρέα  και  να  μπαινοβγαίνει  κόσμος  στο  εργαστήριο , βρέθηκα  να  περνάνε  μέρες  και  να μη  βλέπω  άνθρωπο !
 Ευτυχώς  ανακάλυψα  την  μπλοκογειτονιά  όπως  την  λέτε  κι εσεις,  νέες  μου  φίλες , που  τελικά  στις  μέρες  μας  εχει  αντικαταστήσει  την  παλιά  καλή  γειτονιά  που  μπορούσες  να  έχεις  μια  καθημερινή  επικοινωνία  με  τους  ανθρώπους  και  να  μοιράζεσαι  τα  σημαντικά   και  τα  ασήμαντα  της  ζωής  σου!
 Και  γι  αυτους  που  λένε  οτι  δεν  είναι  πραγματική  επικοινωνία,  είδα  με  τα  μάτια  μου  κοπέλλες  που  γνωριζόντουσαν  μεσα  απ’τα  blogs  να  συναντιούνται  και  να  αγκαλιάζονται  σα  να  γνωρίζονταν  απο  παιδιά!
 Και  βλέπω και  εμένα  που  είμαι  καινούρια  στο  χώρο , πως  έχω  αρχίσει  να  νοιάζομαι  για  τους  ανθρώπους  που  επικοινωνούμε  με  σχόλια, και  πως  ανυπομονώ  να  μάθω  τα  νέα  τους  και  με  τι  χαρά  ανοίγω  τον  υπολογιστή  μου  κάθε  μέρα!  Βέβαια  χρειάζεται  πολυ  χρόνο  αλλά  ευτυχώς  τώρα  έχω  αρκετό!!!
Και  ένα  ρολογάκι  για  να  μη  ξεχνάμε  και  τις  αγαπημένες  μας  δημιουργίες !

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Επιστροφή


Το  κακό  με  τα  ταξίδια  είναι  οτι  επιστρέφεις! Κι  όταν  στην  επιστροφή  πέφτεις  ξερός  με  ίωση είναι  ακόμη  χειρότερα! Τέλος  πάντων,  τώρα  συνήλθα, η άνοιξη  μύρισε  και  η  διάθεση ανεβαίνει. Και βέβαια  στρώνομαι  στη  δουλειά  για  την  εκθεσή  μου στην Υδρα  στις 16 Ιουνίου, οπου σκέφτομαι  εκτος  απο  τις  εικόνες  μου  να  παρουσιάσω  και  τις  νέες  μου  δημιουργίες  με καθρέπτες  και  ρολόγια  (ήδη  παρουσιάζονται  στο  ιντερνετικό  περιοδικό  διακόσμησης http://www.omorfipoli.com. ενότητα  δημιουργοί )
Αυτό  που  με  προβληματίζει  είναι  πως  θα  συνδιάσω  τις  αγιογραφίες  με  τα  υπόλοιπα,  με  χαρά θα  ακούσω  τη  γνώμη  σας , νομίζετε  οτι  θα  ταιριάξουν? Καμμια  ιδέα  πολυτάλαντες  φιλες  μου ?
Και  λίγες  φωτογραφίες  απο  την  Κωνσταντινούπολη....δεν  χρειάζεται  να  πω  οτι  έπαθα  την πλάκα  μου, το  λέει  όποιος  πάει! Τις  πρώτες  δυο  μέρες  ήμουν  με  το  στόμα  ανοιχτο, δεν μπορούσα  ν’ αποφασίσω  αν  μου  άρεσε  η  οχι. Δεν  μοιάζει  με  κανένα  μέρος  που  έχω  πάει, δεν είναι  ούτε  Ευρώπη  ούτε  Ανατολή , είναι ...τα πάντα!
Απίστευτη  φυσική  ομορφιά , απίστευτα  πολύχρωμα  πλήθη , απίστευτη   φασαρία , απίστευτη οδήγηση,  ειδικά  οι  ταξιτζήδες , απίστευτα.....γλυκά !!!
Ευτυχως  είχα  αρκετούτσικες  μέρες  (8)  και  πρόλαβα  να  χαλαρώσω,  να  μη  φοβάμαι  οτι  θα  με πατήσει  κανα  αυτοκίνητο  η  οτι  θα  με  κλέψουν  και  να  καταλάβω  πόσο  ευγενείς  και πολιτισμένοι  είναι  οι  γείτονες  μας  παρόλες  τις  προκαταλήψεις  μας. Τους  βγάζω  δε  το  καπέλο οσον  αφορά  την  περιποίηση,  την ομορφιά,  και την καθαριότητα  στους  δημόσιους  χώρους, τα πάντα  φυτεμένα  και  άπειρα  λουλούδια  παντού, ζήλεψα πολύ!
Το  δε  βράδυ  ενα  ατελείωτο  πανηγύρι  κι  ούτε  μια  στιγμή  δεν  ένιωσα  φόβο  να  κυκλοφορώ, διακριτικότατη  παρουσία  της  αστυνομίας  παντου!





                    Το εσωτερικό της Αγιας Σοφίας , μεγάλη συγκίνηση, μεγάλη θλίψη !


                              Η γέφυρα του Βοσπόρου απο το Ορτάκιοι .

     Η συνοικία κάτω απο το Φανάρι.Παλιά έμεναν Ελλήνες, πλεον είναι υποβαθμισμένη και μένουν φτωχοί μετανάστες απο την Ανατολία.Δορυφορικές κεραίες παντού και τα παιδιά παίζουν στους δρόμους και δεν φοβούνται να σου μιλήσουν!

                                            Σχολείο στην Ασιατική πλευρά.

Κατι που με ενθουσίασε ,εκτος απο τα κλασσικα μνημεία και παλάτια, είναι το τζαμί που σχεδίασε  πρόσφατα γυναίκα αρχιτέκτονας.Ειναι ενα ποιήμα αρχιτεκτονικής και διακόσμησης, συνδύασε τέλεια την παράδοση με την σύγχρονη τέχνη ,για να πάρετε μια ιδέα δείτε τον πολυέλαιο και τον γυναικωνίτη.